17. Dziennik budowy ze sznureczkiem i fioletową kalką

Dziennik budowy jest obowiązkowy. Za jego brak grozi kara grzywny. Brak dziennika na budowie to wykroczenie, a wszystko to wynika z art. 93 prawa budowlanego.

Pierwszy wpis w dzienniku budowy robi uprawniony geodeta. U nas brzmi on tak:

• Data;
• Imię i nazwisko - geodeta;
• W dniu dziesiejszym wykonano wyznaczenie budynku na gruncie;
• Pieczątka i podpis.

Jak widać nikt w dzienniku budowy nie sili się na wielkie opisy i grafomanię. 

Autorem kolejnych wpisów w dzienniku jest kierownik budowy. W praktyce wyglądało to tak, że kierownik wpadał raz na jakiś czas na budowę, z pieczątką, i bazgrał sobie coś tam na kolanie. Nie będę przytaczać tych wszystkich zapisów, bo dla inwestora (czyli dla mnie) nie ma to znaczenia. To kierownik ma wiedzieć, co wpisać do dziennika i za to właśnie (między innymi) otrzymuje swoje wynagrodzenie.

Najpierw więc trzeba kupić dziennik budowy. Czystą książkę w formacie A-4, do wypełniania. 

Gdzie to się kupuje? Pomyślałam sobie, że najprędzej w sklepie "Akcydensy - druki akcydensowe", tak samo jak kupuje się druczki do księgowości typu Ewidencja przebiegu pojazdu, Raporty kasowe, Polecenia wyjazdu służbowego (delegacje) i inne. Ale najbliższy sklep z akcydensami, jaki przyszedł mi do głowy, znajduje się na drugim końcu miasta.

Wstąpiłam więc do pierwszego lepszego sklepu papierniczego. Nie liczyłam specjalnie na sukces, ale pomyślałam, że może ekspedientka będzie w stanie mi doradzić, gdzie znajduje się najbliższy sklep z drukami. A tu miła niespodzianka - dziennik budowy można kupić w zwykłym papierniczym. Kosztuje 8 zł. Kupiłam uradowana, że nie muszę dłużej szukać.

Dziennik budowy posiada podwójne strony, a więc każdy wpis w nim wykonany musi być w dwóch egzemplarzach - w oryginale i kopii.

Niestety, ten dziennik który kupiłam nie posiadał stron samokopiujących się, a więc wpisy w nim robi się przy użyciu fioletowej kalki. 

Myślałam, że takie kalki to już całkowity przeżytek. Ja pamiętam je z czasów mojego dzieciństwa, gdy czasem mama zabierała mnie do swojej socjalistycznej pracy w biurze. Wtedy to bawiłam się w panią z biura, waliłam pieczątki jak pani z poczty i wypełniałam druki magazynowe przez kalkę właśnie. Wracałam z takiej zmiany upaprana tuszem i fioletowym, kalkowym bawnikiem, a mama się martwiła, jak ona dopierze te mankiety!

Kiedyś kupiłam dzieciakom takie fioletowe kalki, z sentymentu do mojego dzieciństwa. Naiwnie sądziłam, że będzie to dla nich fajna zabawa. Ale nic podobnego. W dobie dziesiejszych komputerów, tabletów i play station na fioletową kalkę moje dzieci zrobiły głośne Pffffff. Kalka zaległa sobie gdzieś na dnie szuflady. Aż tu nagle - łał! Wróciła do łask wraz z zaprowadzeniem dziennika budowy.

Dziennik budowy, poza podwójnymi stronami, ma jeszcze tzw. plombę. Czyli jest przedziurkowany dziurkaczem na wylot, przez wszystkie kartki, i przez otwory ma przewleczony sznurek, który na ostatniej stronie doklejony jest to okładki ostemplowaną przez urząd kartką. Wiadomo, żadna strona z dziennika budowy nie może zniknąć, żadna nie może być podmieniona. 

Może to wydawać się nieco dziwne, ale wcale nie jest, bo w razie - tfu tfu - katastrofy budowlanej, dziennik taki jest szczegółowo analizowany. Trzeba znaleźć błąd i wskazać winnego. A prawidłowy nadzór nad budową potwierdzają właśnie prawidłowe wpisy w dzienniku. 

W przypadku małych domów jednorodzinnych, jak nasz, zazwyczaj dziennik po zakończeniu budowy nie jest nigdy więcej potrzebny.
Ale pamiętam sytuacje z mojej pracy, gdy właśnie wpisy w dzienniku były kluczowymi argumentami i dowodami w sporach sądowych pomiędzy inwestorem a wykonawcą, kiedy toczyły się zajadłe wojny o grube odszkodowania za opóźnienia w budowach. Wpisy w dzienniku budowy były kluczowe aby rozstrzygnąć, z czyjej winy na budowie były przestoje. Gdy pewnego razu okazało się, że z dziennika wyrwana jest kartka, wybuchła niezła afera i sprawa oparła się o prokuraturę.
A więc dziennik budowy to poważna sprawa. 

Jak już kupiliśmy dziennik, należało wypełnić jego okładkę, czyli wpisać:

• kto jest inwestorem - wiadomo, Klara i Marek Malinowsky
• jaki jest rodzaj inwestycji - wiadomo, Budynek mieszkalny jednorodzinny
• jaki jest adres budowy - wiadomo,
• no i na koniec należało podać datę i numer pozwolenia na budowę.

Przy okazji chcę zaznaczyć, że dla naszej rozbiórki również musiał być zaprowadzony identyczny dziennik, z całą procedurą - i w tym miejscu podawało się datę i numer pozwolenia na rozbiórkę.

Po wypełnieniu pierwszej strony dziennik należało zanieść do Urzędu Miasta, do wydziału Urbanistyki i Architektury (możliwe, że nazwa tego wydziału jest inna, ale o coś takiego z grubsza chodzi). Tam należało pobrać i wypełnić specjalny druczek, który nazywał się "Wniosek o zarejestrowanie dziennika budowy". Nic tam trudnego się nie wpisuje, tylko dane osobowe, adres budowy i że chodzi o budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego. Ale druk taki musiał być, a do niego dołączało się właśnie dziennik budowy oraz kopię ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Pani urzędniczka zrobiła sobie specjalnie przerwę w rozmowie z koleżanką, żeby sprawdzić, czy na naszej decyzji jest pieczątka o tym, że jest ona ostateczna. 

Na druku tym wpisane było ponadto pouczenie, że o zamierzonym terminie rozpoczęcia robót inwestor - czyli my - musimy zawiadomić Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego, co najmniej na 7 dni przed rozpoczęciem prac. O tym akurat nie wiedziałam, ale się właśnie dowiedziałam. A więc biurokracji ciąg dalszy nastąpi.

Pani w urzędzie, mocno zajęta rozmową z koleżanką, kiwnęła zniecierpliwiona, żeby zostawić ten wniosek, dziennik i kopię decyzji na stoliczku przy szafie i przyjechać odebrać dziennik za trzy dni.

Po trzech dniach grzecznie stawiliśmy się w owym urzędzie, odebrać dziennik. Pani, zajęta rozmową z koleżanką, powiedziała znudzona, żeby odszukać sobie swój dziennik w tej kupie dzienników ze stolika, wpisać go do zeszyciku - "tak jak tam się to wpisuje w tabelce, to się zorientujecie", pokwitować odbiór i już.

No to odszukaliśmy, wpisaliśmy się w zeszycik, pokwitowaliśmy sobie odbiór i już. A pani urzędniczka w tym czasie opowiadała koleżance zza biurka z naprzeciwka przepis na zrazy wołowe. Teraz żałuję, że w miejscu pokwitowania na napisałam na przykład przepisu na biszkopt. Byłoby przynajmniej śmiesznie.

Po trzydniowym pobycie w urzędzie miasta nasz dziennik zmienił się o tyle, że każda jego strona oraz sznurkowa plomba dostały urzędową pieczątkę. Poza tym na okładce pani urzędniczka dopisała numer dziennika i datę jego wydania.

Procedura zarejestrowania dziennika za nami. Wniosek o rejestrację dziennika i kopia decyzji o pozwoleniu na budowę zostały w urzędzie, zwrócono nam, a raczej wzięliśmy sobie ze stolika, sam dziennik.

Kolejny krok to wizyta w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego, a więc wycieczka na drugi koniec miasta. Wizytę w tym miejscu musieliśmy odbyć dwukrotnie, bo nie wiedzieliśmy, że tam składa się dodatkowe dokumenty.

Otóż z PINB należy pobrać następujące czyste druki do wypełnienia:

• Zawiadomienie o zamierzonym terminie rozpoczęcia robót budowlanych. Na zawiadomieniu tym znów wpisuje się numer pozwolenia na budowę, a także dane osobowe kierownika budowy. Ale w sumie nic tam trudnego do wypełnienia nie ma. Trzeba tylko pamiętać, aby zadeklarować datę rozpoczęcia prac jak upłynie 7 dni od wizyty w PINB - tak każą przepisy;

• Oświadczenia kierownika budowy - że podejmuje się on pełnić obowiązki kierowania budową. Druk ten osobiście musi wypełnić kierownik. Musi podać w nim numery swoich uprawnień budowlanych, dane osobowe, adres i jakieś tam inne detale. No i koniecznie musi się podpisać. Ale to każdy kierownik już wie najlepiej, co on tam musi powpisywać. 

Tak więc do PINB należy wrócić:

• z wypełnionym przez siebie zawiadomieniem o terminie rozpoczęcia,
• z wypełnionym przez kierownika budowy oświadczeniem,
• z kopiami uprawnień kierownika budowy,
• z kopią decyzji o pozwoleniu na budowę,
• z zarejestrowanym w urzędzie miasta, zanumerowanym dziennikiem budowy.

I wtedy pani w sekretariacie PINB zabierze wszystkie załączniki, na ostatniej stronie, na okładce dziennika budowy, przywali pieczątkę Inspektoratu Nadzoru Budowlanego i znudzonym tonem, nie podnosząc głowy znad papierów, powie:

- Można zaczynać budowę. Pierwszy wpis najwcześniej za 7 dni.

I już. Wielkie rzeczy dziennik. Raptem dwie wizyty w urzędzie miasta, trzy dni czekania i dwie wizyty w PINB. Ukochany, biurokratyczny, umiłowany kraj :)

Dziennik budowy ma się znajdować na budowie, na wypadek kontroli z PINB trzeba go mieć i pokazać. Pod rygorem kary grzywny. W praktyce - jak mówił nasz kierownik - jeszcze w życiu nie zdarzyła mu się sytuacja, aby PINB jeździł po placach budów i sprawdzał dzienniki. Ale prawo tak właśnie stanowi.