1. Fachowcom z branży budowlanej dziękujemy - chyba, że chcą się pośmiać :)

Cześć,

Mam na imię Klara i zaczynam opowieść o budowaniu naszego domu.

Postanowiłam o tym napisać z trzech powodów.

Po pierwsze - żeby wszystko zapamiętać.
Lubię wracać do przeszłości, którą pamięta się tylko w zarysie. Szczegóły ulatują w niepamięć, chowają się w zakurzonych, nieodwiedzanych zakamarkach mózgu. Ale kiedy wyciągam z szuflady stary zeszyt i zaczynam czytać to, co zapisałam w nim w ubiegłej erze, dzieje się magia. Wszystko wraca. Wspomnienia stają się ostre jak żyletki, obrazy są w doskonałej ostrości, kolory widzę intensywne i nawet zdarza się, że czuję zapachy.
I po to właśnie piszę. Żeby kiedyś, za trzy ery, móc powrócić do tych chwil.

Po drugie - piszę, ponieważ lubię pisać.
Wydaje mi się, że gdy piszę, to stracony czas nie przemija tak calkiem bezsensownie i nie jest tak do końca stracony.

I wreszcie po trzecie - piszę dla Ciebie.
Skoro tu jesteś i skoro czytasz, to znaczy, że potrzebujesz informacji o tym, jak buduje się dom. To znaczy, że nie masz pojęcia od czego zacząć i że nie masz kogo spytać. A ja postaram się o tym opowiedzieć.

Niestety, nie znajdziesz na moim blogu fachowych porad na temat budownictwa, hydrauliki, elektryki czy rodzaju papy. Nie odpowiem Ci na pytania, jakie pustaki są najlepsze i czy okna drewniane mają przewagę nad plastikowymi. Takich informacji musisz szukać gdzie indziej. W sieci jest tego sporo. Wystarczy mieć mnóstwo czasu na zmarnowanie i można całymi miesiącami wertować profesjonalne portale branżowe. Trzeba jedynie umieć odróżnić artykuły sponsorowane od tych prawdziwych, przy czym prawdziwych dziś już nie ma. I po tych miesiącach czytania mądrych porad człowiek taki jak ja, a więc laik budowlany, siada, wzdycha i wie, że nic nie wie. Bo racja jest - za przeproszeniem - jak dupa, każdy ma swoją.

Aby dogrzebać się do sedna sprawy, trzeba poświęcić tematowi mnóstwo czasu i energii. Najlepiej od razu zapisać się na polibudę na kierunek Budownictwo, ale i tak nie ma gwarancji, że wiedza zdobyta na pierwszym roku studiów przy odbieraniu dyplomu inżyniera będzie jeszcze coś warta.

Gdyby mieć zasobny portfel, który uzupełnia się systematycznie i do pełna, pewnie możnaby z wielu mądrych podpowiedzi fachowców skorzystać i wybrać dla siebie warianty najlepsze. Ale gdy liczy się każda stówa, sprawy się komplikują.

Tak więc moja historia będzie o mnie. O moich wyborach, o moich problemach i o tym, co udało mi się usłyszeć od fachowców spotkanych w czasie mojej budowy. A czy ich rady są trafne czy nie - pewnie przekonam się na własnej skórze, jak już zamieszkam w tym wymarzonym, acz skoromnym domu. Ja to opiszę, Ty to przeczytasz i jeśli cokolwiek z tej historii Ci się przyda - to świetnie.

Nie ma za co :)

Fachowcom lub osobom, które czują się fachowcami w branży budowalnej na tym etapie raczej podziękuję. Nie czytajcie dalej, bo niczego mądrego wam nie powiem. No, chyba że chcecie sobie to czytać tak "dla beki" - to bardzo proszę.

Osoby, które mają dużo pieniędzy i po prostu zlecają budowę panu Zenkowi, co ma firmę Dach-Bud albo Pier-Dul, które przyjeżdżają na budowę jedynie obejrzeć, jak się mury pną do góry i aby zapłacić za kolejne etapy i za materiały, który kupił ów pan Zenek - też chyba nie mają potrzeby tego czytać. Stać ich na to, by się nie trudzić i nie wnikać w szczegóły. Trochę nawet zazdroszczę, ale trochę nie, bo w sumie fajnie jest móc w czymś uczetniczyć tak naprawdę, a nie z boku.

Mój blog jest dla tych, którzy chcą zacząć budować własny dom i kompletnie nie wiedzą od czego zacząć, z czym to się je, ile trzeba szykować pieniędzy i czy będą w stanie to uciągnąć. Będą opisy, zdjęcia, emocje.

Dla kogoś, kto ma już za sobą jakąś budowę, pewne rzeczy, o których będę tu pisać, wydadzą się oczywiste. Ale dla kompletnych laików mogą to być cenne informacje, które pozwolą im przełamać lęk i podjąć decyzję, żeby zacząć realizować marzenia o własnym domu. Cóż, nie każdy ma tatę-murarza albo brata-glazurnika, którzy podpowiedzą, którzy mają kontakty i którzy będą wspomagać. Niektórzy muszą uczyć się wszystkiego na własnej skórze - tak jak ja. Tak jak my.

No to do dzieła :) Zaczynamy!